Συνοδινός, Παναγιώτης

(1836 – 1912). Ποιητής και πεζογράφος. Διετέλεσε διοικητικός υπάλληλος και νομάρχης σε διάφορους νομούς. Το όνομά του συνδέεται κυρίως με την πατριωτική ποίηση της εποχής του, της οποίας ήταν ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους. Μνημονεύεται επίσης και για την αντιοθωνική του δραστηριότητα. Τα αξιολογότερα έργα του τιτλοφορούνται Η ελληνική άνοιξις (1857), Εθνικά δάκρυα και νεκρικά άνθη (1859), Εσπέρα (1876), Εγερτήριον σάλπισμα επί των ημερών μας (1877), Διάττοντες (1877), Αθύρματα (1879), Βέλη (1883), Η Μακεδονία (1885), Εθνικοί παιάνες (1890), Παιάνες στόνοι, γέλωτες (1892), Δάφναι και κρίνοι (1904) και Χαρίλαος Τρικούπης (1883). Έγραψε επίσης τα επικά ποιήματα Ανέκδοτα κοινωνικά έπη (1889), το θεατρικό Τα προεόρτια του ελληνικού αγώνος (1862) κ.ά. Ο Π. Σ., που ήταν ρομαντικός ποιητής, έγραψε αποκλειστικά στην καθαρεύουσα, γεγονός που συντέλεσε στην άμβλυνση της μεταθανάτιας φήμης του. Ο ποιητής Παναγιώτης Συνοδινός.